Hz. Eyyûb (A.S)

                               Hz. Eyyûb (A.S)

Eyyûb (A.S), Kur’an-ı Kerim’de dört yerde anılmıştır. Bu âyetlerde, üstün ahlakı, ağır bir hastalığa yakalanması, Allahû Teâlâ’nın lütfuyla bu hastalıktan kurtulması anlatılmaktadır ve gösterdiği sabır sonunda ulaştığı mükâfattan bahsedilmektedir. Bu âyetlerde, onun soyu, ne zaman ve nerede yaşadığı hakkında bilgi yoktur. Ama kısas-ı enbiya tarafından, tarih ve tefsir kaynaklarında, Hz. Eyyûb’ün soyu ve yaşadığı yer hakkında birbirinden farklı rivayetler aktarılmıştır. Bir rivayete göre de Hz. Eyyûb, Hz. İshak’ın, Rumların atası olan, oğlu Ays evladındandır.

NİSÂ-163’de, Allahû Teâlâ, Sevgili Peygamberimiz (S.A.V)’e hitaben, ona gönderdiği gibi diğer peygamberlerle birlikte Hz. Eyyûb’e  de vahiy gönderdiğini bildirmiştir;

4/NİSÂ-163: İnnâ evhaynâ ileyke kemâ evhaynâ ilâ nûhin ven nebiyyîne min ba’dih(ba’dihî), ve evhaynâ ilâ ibrâhîme ve ismâîle ve ishâka ve ya’kûbe vel esbâti ve îsâ ve eyyûbe ve yûnuse ve hârûne ve suleymân(suleymâne), ve âteynâ dâvûde zebûrâ(zebûran).

Muhakkak ki Biz, Hz. Nuh'a ve ondan sonraki peygamberlere vahyettiğimiz gibi sana da vahyettik. Ve Hz.İbrâhîm'e, Hz.İsmail'e, Hz.İshak'a, Hz.Yâkub ve torunlarına, Hz.İsa'ya, Hz.Eyyûb'a, Hz.Yunus'a, Hz.Harun'a ve Hz.Süleyman'a da vahyettik. Ve Hz.Davud'a Zebur'u verdik.

            EN'ÂM-84’de de, yine, bazı peygamberlerle birlikte ismi söylenmiş ve bu peygamberlerin hidayete erdirildikleri ve mükâfatlandırıldıkları bildirilmiştir.

6/EN'ÂM-84: Ve vehebnâ lehû ishâka ve ya’kûb(ya’kûbe), kullen hedeynâ ve nûhâ(nûhan) hedeynâ min kablu ve min zurriyyetihî dâvude ve suleymâne ve eyyûbe ve yûsufe ve mûsâ ve hârûn(hârûne) ve kezâlike neczîl muhsinîn(muhsinîne).
Ve ona İshak (A.S) ve Yâkub (A.S)’ı bağışladık. Hepsini hidayete erdirdik. Ve daha önce Nuh (A.S)’ı hidayete erdirdik ve onun zürriyetinden Davud (A.S), Süleyman (A.S) , Eyyub (A.S), Yusuf (A.S), Musa(A.S) ve Harun (A.S)’ı da hidayete erdirdik. Ve işte böylece, muhsinleri mükâfatlandırırız.

            Eyyûb (A.S), tefsirlerde ve diğer kaynaklarda anlatıldığına göre nüfuslu bir zengindi. Geniş topraklar, bağlar, bahçeler ve kalabalık sürüler sahibiydi. Sağlıklı bir bünyeye sahipti ve çok sayıda çocuğu vardı. Ömrünün varlık ve bolluk içinde geçtiği yıllarda, bir Allah kulunun yapabileceği en güzel kulluk şeklini göstermişti. Nimetlere şükreden, muhtaçlara hizmette bir kul olmuştu. Dünya malı onu tuzağa düşürememişti. Bunlarla alakalı olmalı ki, Allahû Teâlâ, Hz. Eyyûb’ün mal varlığını ve çocuklarını aldı ve ona ağır bir hastalık verdi. Bundan sonra O, hasta ve muhtaç salih kullar için örnek bir hayat yaşadı. Bütün sıkıntılara karşı sabır zırhına büründü, Allah’a hamdine ve ibadetine devam etti. Kırgınlık göstermedi, büyük bir tevekkülle Allah’tan gelen her şeye razı olduğunu göstermek için elinden geleni yaptı. Bolluk zamanında olduğu gibi, darlık zamanında da nasıl olunması gerektiği hususunda güzel bir örnek oldu.

            Allahû Teâlâ, Eyyûb (A.S)’ın yakalanmış olduğu hastalıktan kurtulmak için yaptığı dua’ya işaret etmiş, musibetlere maruz kalan müminlerin, bu imtihanlardan en güzel şekilde geçmeleri için Allah’tan yardım istemeleri ve ihlasla ona sığınmaları hususunda örnek göstermiştir. Eyyûb (A.S), çektiği ağır hastalığa karşılık gösterdiği sabır nedeniyle Allah tarafından ödüllendirilmiştir, ona şifa ile birlikte yeniden evlat ve bol miktarda mal verildiği açıklanmıştır;

           

21/ENBİYÂ-83: Ve eyyûbe iz nâdâ rabbehû ennî messeniyed durru ve ente erhamur râhimîn(râhimîne).

Ve Hz. Eyüp, Rabbine (şöyle) nida etmişti: “Muhakkak ki, bana bir zarar isabet etti (hastalık geldi). Ve Sen, rahmet edenlerin en çok rahmet edenisin.”

21/ENBİYÂ-84: Festecebnâ lehu fe keşefnâ mâ bihî min durrin ve âteynâhu ehlehu ve mislehum meahum rahmeten min ındinâ ve zikrâ lil âbidîn(âbidîne).

Bunun üzerine ona icabet ettik (duasını kabul ettik). Böylece zarar veren şeyi giderdik (hastalığı iyileştirdik). Kullara bir zikir (öğüt) ve katımızdan bir rahmet olsun diye. Ona ehlini (ailesini) ve onlarla beraber bir mislini daha verdik.