Hz. Hûd (A.S) II

                                    Hz. Hûd (A.S)

Onüç kavimden oluşan Âd kavmi verimli topraklara sahipdi. Zengin bir toplum olarak yüksek binalar, saray ve kaleler inşa etmişler, kendilerini dünya sevgisine, israfa ve üstünlük duygusuna kaptırmışlardı. Aralarında zulüm ve haksızlıklar alıp yürümüştü.

26/ŞUARÂ-124: İz kâle lehum ehûhum hûdun e lâ tettekûn(tettekûne).

Onların kardeşi Hud (A.S) onlara: “Siz takva sahibi olmayacak mısınız (Allah’a ulaşmayı dilemeyecek misiniz)?” demişti.

26/ŞUARÂ-125: İnnî lekum resûlun emîn(emînun).

Muhakkak ki ben, sizin için emin bir resûlüm.

26/ŞUARÂ-126: Fettekullâhe ve etîûn(etîûni).

Öyleyse Allah’a karşı takva sahibi olun (Allah’a ulaşmayı dileyin) ve bana itaat edin (bana tâbî olun).

26/ŞUARÂ-127: Ve mâ es’elukum aleyhi min ecr(ecrin), in ecriye illâ alâ rabbil âlemîn(âlemîne).
Ve ona (tebliğime) karşı sizden bir ücret istemiyorum. Benim ücretim sadece âlemlerin Rabbine aittir.

26/ŞUARÂ-128: E tebnûne bi kulli rîın âyeten ta’besûn(ta’besûne).

Bütün yüksek tepelere, âyet (eserler) bina ederek abesle mi iştigal (boşuna mı uğraşıyorsunuz) ediyorsunuz?

26/ŞUARÂ-129: Ve tettehızûne mesânia leallekum tahludûn(tahludûne).

Ve (bu dünyada) ebedî kalacağınızı umarak, yapıtlar ediniyorsunuz.

26/ŞUARÂ-130: Ve izâ betaştum betaştum cebbârîn(cebbârîne).

Ve yakaladığınız zaman cebirle (zorbalıkla) yakaladınız (zulmettiniz).

26/ŞUARÂ-131: Fettekullâhe ve etîûn(etîûni).

Öyleyse Allah’a karşı takva sahibi olun (Allah’a ulaşmayı dileyin) ve bana itaat edin (bana tâbî olun).

26/ŞUARÂ-132: Vettekûllezî emeddekum bimâ ta’lemûn(ta’lemûne).

Ve bildiğiniz (sizlere öğrettiği) şeylerle size yardım eden (Allah’a) karşı takva sahibi olun (Allah’a ulaşmayı dileyin).

26/ŞUARÂ-133: Emeddekum bi en’âmin ve benîn(benîne).

Size hayvanlar ve oğullarla yardım etti.

26/ŞUARÂ-134: Ve cennâtin ve uyûn(uyûnin).

Ve bahçelerle ve pınarlarla…

                Allahû Teâlâ, hak yoldan uzaklaşmış ve zulme dalmış Âd kavmini kurtuluşa çağırması için Hz. Hûd’u peygamber olarak görevlendirdi. Ayeti Kerimelerde “onların kardeşi Hud (A.S)” denmektedir, yani nebinin; o kavmin içinden, onlardan bir peygamber olduğu belirtilmektedir. Çünkü bir kavmi en iyi tanıyan, onlara sevgi ve merhamet duyan ancak içlerinden biri olur. Bu yakınlığın önemi dolayısıyla Cenab-ı Hak, Hz. Lut gibi bir kaçı hariç, her kavme peygamber olarak, bir yabancıyı değil, içlerinden birini göndermiş ve ilgili ayetlerde bu yakınlığa işaret edilmiştir. Hz. Hûd, Allahû Teâlâ’nın ebedi mesajını kavmine ulaştırmaya çalıştı; Allah’a şirk koşmayı ve putları terk ederek sadece Allah’a kul olmaya çağırdı. Hak yoldan ayrılmış ve şirk batağına saplanmış Âd kavmi, peygamberlerine, diğer müşrikler gibi, çok kötü davrandılar. A'RÂF Sûresinde şöyle anlatılmaktadır;

7/A'RÂF-65: Ve ilâ âdin ehâhum hûdâ(hûden), kâle yâ kavmi’budûllâhe mâ lekum min ilâhin gayruhu, e fe lâ tettekûn(tettekûne).

Ve Ad (kavmine)’a onların kardeşi Hud (A.S) şöyle dedi: “Ey kavmim, Allah’a kul olun! Sizin için O’ndan başka ilâh yoktur. Hâlâ takva sahibi olmayacak mısınız?”

7/A'RÂF-66: Kâlel meleullezîne keferû min kavmihî innâ le nerâke fî sefâhetin ve innâ le nezunnuke minel kâzibîn(kâzibîne).

Onun kavminden, ileri gelenlerden inkâr edenler şöyle dedi: “Muhakkak ki biz, seni bir sefihliğin (aptallığın) içinde görüyoruz. Ve gerçekten biz, seni kesinlikle yalancılardan zannediyoruz.”

7/A'RÂF-67: Kâle yâ kavmi leyse bî sefâhetun ve lâkinnî resûlun min rabbil âlemîn(âlemîne).
(Hz. Hud) şöyle dedi: “Ey kavmim, ben sefih (akılsız) değilim! Ve fakat ben âlemlerin Rabbinden bir resûlüm.”

7/A'RÂF-68: Ubelligukum risâlâti rabbî ve ene lekum nâsıhun emîn(emînun).

Rabbimin risalelerini (gönderdiklerini) size tebliğ ediyorum (ulaştırıyorum). Ve ben, emin (inanılır, güvenilir) bir nasihat ediciyim.

7/A'RÂF-69: E ve acibtum en câekum zikrun min rabbikum alâ raculin minkum li yunzirekum, vezkurû iz cealekum hulefâe min ba'di kavmi nûhın ve zâdekum fil halkı bastaten, fezkurû âlâallâhi leallekum tuflihûn(tuflihûne).

Ve sizi uyarması için sizden (içinizden) bir adama Rabbinizden bir zikir gelmesine mi şaşırdınız? Nuh kavminden sonra sizi halifeler kıldığını (onların yerine sizi getirdiğini) ve yaratılışta sizin gücünüzü arttırdığını (bedeninizi büyük ve kuvvetli yarattığını) hatırlayın. Artık Allah’ın üzerinizdekilerini (ni’metlerini) zikredin ki; böylece kurtuluşa erersiniz.

7/A'RÂF-70: Kâlû e ci’tenâ li na’budallâhe vahdehu ve nezere mâ kâne ya’budu âbâunâ, fe’tinâ bi mâ teidunâ in kunte mines sâdıkîn(sâdıkîne)

Dediler ki: “Tek bir Allah’a kul olmamız için ve babalarımızın ibadet ettiği şeyleri terketmemiz için mi bize geldin? Eğer sen sadıklardan isen bize vaadettiğin şeyi (azabı) artık bize getir.”

7/A'RÂF-71: Kâle kad vakaa aleykum min rabbikum ricsun ve gadabun, e tucâdilûnenî fî esmâin semmeytumûhâ entum ve âbâukum, mâ nezzelallâhu bihâ min sultânin, fentezırû innî meakum minel muntezırîn(muntezırîne).

(Hud A.S) şöyle dedi: “Üzerinize Rabbinizden azap ve öfke vaki olmuştur (gelmiştir). Sizin ve babalarınızın onu isimlendirdiğiniz isimler hakkında mı benimle mücâdele ediyorsunuz? Allah ona bir delil indirmedi. Artık bekleyin! Muhakkak ki; ben de sizinle beraber bekleyenlerdenim.”

7/A'RÂF-72: Fe enceynâhu vellezîne meahu bi rahmetin minnâ ve kata'nâ dâbirallezîne kezzebû bi âyâtinâ ve mâ kânû mu'minîn(mu'minîne).

Bundan sonra (o vak’adan sonra) onu ve onunla beraber olanları katımızdan bir rahmet ile kurtardık. Ve âyetlerimizi yalanlayan ve mü’min olmayan kimselerin kökünü kestik (neslini bitirdik).

FUSSİLET sûresinde ise şöyle denmektedir;

41/FUSSİLET-15: Fe emmâ âdun festekberû fîl ardı bi gayril hakkı ve kâlû men eşeddu minnâ kuvveh(kuvveten), e ve lem yerev ennellâhellezî halakahum huve eşeddu minhum kuvveh(kuvveten) ve kânû bi âyâtinâ yechadûn(yechadûne).

Fakat Ad kavmi daha sonra yeryüzünde haksız yere kibirlendi. Ve dediler ki: “Kuvvet bakımından bizden daha güçlü kim vardır?” Onları yaratan Allah’ın kuvvet bakımından kendilerinden daha güçlü olduğunu görmediler mi? Ve âyetlerimizi bilerek inatla inkâr ediyorlardı.

41/FUSSİLET-16: Fe erselnâ aleyhim rîhan sarsaran fî eyyâmin nahisâtin li nuzîkahum azâbel hizyi fîl hayâtid dunyâ, ve le azâbul âhireti ahzâ ve hum lâ yunsarûn(yunsarûne). 

Bunun üzerine, dünya hayatında, zillet azabını onlara tattırmamız için, uğursuz günlerde onların üzerine şiddetli sesle gelen soğuk bir fırtına gönderdik. Ve ahiret azabı mutlaka daha çok rezil edicidir. Ve onlara yardım olunmaz.