Hz. Nuh (A.S) IV

                                                                                Hz. Nuh (A.S)

Hz. Nuh, bütün engellemelere, küfürlere, kötü muamelelerine rağmen insanları ikna etmeye çalışarak davetini devam ettiriyordu. Kur’an-ı Kerim’den okuyalım inşallah;

11/HÛD-28: Kâle yâ kavmi e reeytum in kuntu alâ beyyinetin min rabbî ve âtânî rahmeten min indihî fe ummiyet aleykum, e nulzimukumûhâ ve entum lehâ kârihûn(kârihûne). 
Dedi ki: “Ey kavmim! Sizin reyiniz (görüşünüz) bu mu? Eğer ben, Rabbimden bir beyyine üzerinde isem ve bana Kendi katından bir rahmet verdi ise ve artık o, size gizli tutulduysa ve siz onu kerih görüyorken, sizi ona mecbur mu edelim (zorlayalım mı)?”

11/HÛD-29: Ve yâ kavmi lâ es’elukum aleyhi mâlâ(mâlen), in ecriye illâ alâllâhi ve mâ ene bi târidillezîne âmenû, innehum mulâkû rabbihim ve lâkinnî erâkum kavmen techelûn(techelûne).
Ve ey kavmim! Buna (tebliğ ettiğim şeylere) karşılık sizden mal olarak (bir şey) istemiyorum. Eğer ücretim (ecrim) varsa ancak Allah’a aittir. Ve ben âmenû olanları (Allah’a ulaşmayı dileyenleri) tardedecek (uzaklaştıracak, kovacak) değilim. Muhakkak ki onlar, Rab’lerine mülâki olacaklar (ulaşacaklar). Ve lâkin ben, sizi cahillik eden bir kavim olarak görüyorum.

11/HÛD-30: Ve yâ kavmi men yansurunî minallâhi in taredtuhum, e fe lâ tezekkerûn(tezekkerûne).
Ve ey kavmim! Eğer ben onları uzaklaştırırsam, Allah’a karşı bana kim yardım eder? Hâlâ tezekkür etmez misiniz?

11/HÛD-31: Ve lâ ekûlu lekum indî hazâinullâhi ve lâ a’lemul gaybe ve lâ ekûlu innî melekun ve lâ ekûlu lillezîne tezderî a’yunukum len yu’tiyehumullâhu hayrâ(hayren), allâhu a’lemu bimâ fî enfusihim, innî izen le minez zâlimîn(zâlimîne). 
Ve size: “Allah’ın hazineleri yanımdadır.” demiyorum. Ve gaybı bilmiyorum ve: “Muhakkak ki; ben bir meleğim.” demiyorum. Ve gözlerinizin hakir gördüğü kimselere (Allah’a ulaşmayı dileyenlere): “Allah asla bir hayır vermeyecek.” demiyorum. Onların nefslerindekileri Allah bilir. O taktirde (doğruyu söylemezsem) muhakkak ki; ben, elbette zalimlerden olurum.

11/HÛD-32: Kâlû yâ nûhu kad câdeltenâ fe ekserte cidâlenâ fe’tinâ bi mâ teidunâ in kunte mines sâdikîn(sâdikîne).
“Ya Nuh!” dediler. “Bizimle mücâdele etmiştin (çekişmiştin), hatta bizimle mücâdelede çok ileri gittin. Eğer sen sadıklardansan, o taktirde bize vaadettiğin şeyi getir.”

11/HÛD-33: Kâle innemâ ye’tîkum bihillâhu in şâe ve mâ entum bi mu’cizîn(mu’cizîne). 
Şöyle dedi: “Onu size ancak eğer dilerse Allah getirir. Ve siz, (Allah’ı) aciz bırakacak değilsiniz.”

11/HÛD-34: Ve lâ yenfeukum nushî in eredtu en ensaha lekum in kânallâhu yurîdu en yugviyekum, huve rabbukum ve ileyhi turceûn(turceûne). 
Ve eğer size nasihat etmek istersem (istesem de), şâyet Allah sizi azdırmak isterse, benim nasihatim size fayda vermez. O, sizin Rabbinizdir ve O’na döndürüleceksiniz.

11/HÛD-35: Em yekûlûnefterâh(yekûlûnefterâhu), kul iniftereytuhu fe aleyye icrâmî ve ene berîun mimmâ tucrimûn(tucrimûne). 
Yoksa onu uydurdu mu diyorlar? De ki: “Eğer onu ben uydurduysam, o zaman benim suçum bana ait. Ve ben, sizlerin işlediği suçlardan uzağım.”

            

Kavmini hidayete ulaştırmak uğrunda var gücünü harcayan Nuh (A.S) davet çalışmalarını bazen açık bazen de gizli yapıyordu. İsyan ve inkârdan vazgeçip tövbe etmeleri durumunda Allah’ın çok merhametli olduğunu anlatıyordu. Ancak onun bu yoğun gayreti, kâfirlerin inadını artırmaktan başka bir işe yaramadı. Kâfirlerin eza ve cefaları neticesinde kuraklık oldu, bağ bahçeler kurudu, hayvanlar telef oldu. Kâfirlerin çocukları doğmaz oldu, nesilleri kesildi. Hz. Nuh bütün bunların birer ilahi ihtar olduğunu söyledi. Tövbe ve istiğfar ederlerse Allah’ın rahmetine, yağmur ve suya, diğer nimetlere kavuşacaklarını bildirdi.

NÛH sûresinden okuyalım inşallah;

71/NÛH-5: Kâle rabbi inağnî deavtu kavmî leylen ve nehârâ(nehâran). 

(Hz. Nuh, Rabbine) şöyle dedi: “Rabbim, Muhakkak ki ben kavmimi gece ve gündüz (ruhlarını Sana ulaştırmayı dilemeye) davet ettim.”

71/NÛH-6: Fe lem yezidhum duâî illâ firârâ(firâran).

Fakat benim davetim, (benden) kaçışlarından (uzaklaşmalarından) başka bir şeyi artırmadı.

71/NÛH-7: Ve innî kullemâ deavtuhum li tagfire lehum cealû esâbiahum fî âzânihim vestagşev siyâbehum ve esarrû vestekberûstikbârâ(vestekberûstikbâran)

Ve muhakkak ki benim onları, Senin mağfiret etmen için her davet edişimde, (duymamak için) parmaklarını kulaklarına tıkadılar ve (görmemek için) elbiselerine büründüler ve (bu davranışlarında) ısrar ettiler ve kibirlenerek büyüklük tasladılar.

71/NÛH-8: Summe innî deavtuhum cihârâ(cihâran).

Sonra muhakkak ki ben onları cehren (açıkça) davet ettim.

71/NÛH-9: Summe innî a’lentu lehum ve esrartu lehum isrârâ(isrâran).

Daha sonra da muhakkak ki ben onlara alenî olarak ilân ettim ve onlara sır olarak (tek tek çağırarak) gizli gizli de bildirdim.

71/NÛH-10: Fe kul tustagfırû rabbekum innehu kâne gaffârâ(gaffâran).

(Nuh A.S) ve dedim ki: “Artık Rabbinizden mağfiret dilediğinizi söyleyin. Muhakkak ki O; Gaffar’dır (mağfiret edendir).”

71/NÛH-11:Yursilis semâe aleykum midrârâ(midrâren).

Üzerinize bol yağmurlu olarak semayı göndersin.

71/NÛH-12: Ve yumdidkum biemvâlin ve benîne ve yec’al lekum cennâtin ve yec’al lekum enhârâ(enhâren).
Ve size mal ve erkek çocuklar (vererek) yardım etsin. Ve sizin için cennetler (verimli bahçeler) yapsın ve sizin için nehirler akıtsın.

71/NÛH-13: Mâ lekum lâ tercûne lillâhi vekârâ(vekâren).

(Nuh (A.S), kavmine şöyle dedi): “Siz niçin Allah’tan bir vakar (azamet, izzet ve kudret) ummuyorsunuz?”

71/NÛH-14: Ve kad halakakum etvârâ(etvâren).

Ve O, sizi halden hale (çeşitli hallerden) geçirerek yaratmıştır.

 71/NÛH-15: E lem terev keyfe halakallâhu seb’a semâvâtin tıbâkâ(tıbâkan).

Görmüyor musunuz, Allah yedi kat semayı (yedi gök katını) nasıl yarattı?

71/NÛH-16: Ve cealel kamere fîhinne nûren ve cealeş şemse sirâcâ(sirâcen).

Ve Ay’ı, onların arasında (semalarda) bir nur kıldı ve Güneş’i de bir sirac (çırağ) kıldı.

71/NÛH-17: Vallâhu enbetekum minel ardı nebâtâ(nebâten).

Ve Allah, sizi yerden (topraktan) bir nebat (gibi) yetiştirdi (yarattı).

71/NÛH-18: Summe yuîdukum fîhâ ve yuhricukum ihrâcâ(ihrâcen).

Sonra sizi oraya (toprağa) döndürecek ve bir çıkarışla sizi (oradan) çıkaracak.

71/NÛH-19: Vallâhu ceale lekumul arda bisâtâ(bisâtan).

Ve Allah, arzı sizin için geniş bir mekân kıldı.

71/NÛH-20: Li teslukû minhâ subulen ficâcâ(ficâcen).

Sizin yolculuk etmeniz için, ondan geniş yollar yaptı.